بخش 5 وقار سبز زیر فشار سیاه؛ تاب‌آوری یک جنبش اجتماعی جنبش سبز در خیابان خلاصه نمی‌شود روز ۲۲ بهمن، آن‌گونه که بسیاری دست‌های از دور بر آتش به خود وعده می‌دادند نگذشت. رژیم با بسیج همه‌ی توان خود توانست میدان‌ها را پیشاپیش بر مردم ببندد و تظاهرات نمایشی خود را با گروه‌هائی که از …
پیشمرگان پیکار مردم
بخش 5 وقار سبز زیر فشار سیاه؛ تاب‌آوری یک جنبش اجتماعی پیشمرگان پیکار مردم به یک حساب در ده ماهه پس از بیست و دو خرداد ۱۳۰ جوان در ایران اعدام شده‌اند و این گذشته از ده‌ها جوان دیگری است که در تظاهرات یا در زندان در زیر شکنجه کشته یا به صورت‌های دیگر سر …
جنبش آگاهی و رهائی
بخش 5 وقار سبز زیر فشار سیاه؛ تاب‌آوری یک جنبش اجتماعی جنبش آگاهی و رهائی اعلامیه سران راه سبز امید و لغو راهپیمائی بیست و دو خرداد در دست منتقدان بیرونی جنبش سبز مایه حملات تازه‌ای به آنها و خود جنبش شده است. در یک جا تا مقایسه امسال و سال گذشته رفتند و علت …
خیزش جامعه شهروندی ایران
بخش 6 گفتگو با نسل چهارمِ صدساله تاریخ مدرن ایران خیزش جامعه شهروندی ایران ماندانا زندیان ـ شما همیشه از امکان شکل‌گرفتن یک “جریان اصلی“ در میان ایرانیان سخن‌گفته‌اید و آن “نیرومند شدن اندیشۀ دمکراسی“ است، فارغ از اختلاف‌نظرهایی که پیرامون نام و فرم اجرایی سیستم مورد نظرِ سازمان‌ها و تشکل‌های سیاسی، در داخل یا …
بیرون از جهان سوم در تهران
بخش 6 گفتگو با نسل چهارمِ صدساله تاریخ مدرن ایران بیرون از جهان سوم در تهران سه دهه‌ای است که من نیز مانند بیشتر، شاید همه‌ی؛ دیگران غرق در نوشته‌ها و اندیشه‌های کوشندگان تبعیدی و پاسخ‌ها و واکنش‌ها بوده‌ام. مانند هر داد و ستد فکری دیگر بی‌تردید بهره‌های بسیار از نظر دیگران یا دست کم …
گفت و شنودی با یک هوادار رژیم اسلامی
بخش 6 گفتگو با نسل چهارمِ صدساله تاریخ مدرن ایران گفت و شنودی با یک هوادار رژیم اسلامی ما نخست می‌باید به این تفاهم برسیم که همه ایرانی هستیم، تلاش ـ به دنبال گفتگو میان آقای رضا از هواداران رژیم جمهوری اسلامی از ایران و آقای داریوش همایون (تلاش، آگوست 2009) آقای رضا …
گلی که نشان بهار می‌شود
بخش 6 گفتگو با نسل چهارمِ صدساله تاریخ مدرن ایران گلی که نشان بهار می‌شود نامه آقای جوانی به نام احسان از تهران که زیر عنوان “بیرون از جهان سوم در تهران“ انتشار یافت (کیهان ۱۷ سپتامبر ۲۰۰۹) یک پاراگراف پایانی دارد که به نظرم از بزرگ‌ترین نشانه‌های آنچه جابجائی پارادایم در جامعه ایرانی می‌نامیم …
سخنی دیگر با هوادار رژیم
بخش 6 گفتگو با نسل چهارمِ صدساله تاریخ مدرن ایران سخنی دیگر با هوادار رژیم در چند هفته گذشته به یاری دوستان گفت و شنود‌هائی با نمایندگانی از نسل جوان ایرانیان داشته‌ام که انتشار یافته‌اند. یکی از آن نمایندگان از هواداران رژیم است که آخرین نامه‌اش را به تلاش انلاین (جایگاه اصلی این گفت و …
“انقلاب سبز، انقلاب آگاهی“
بخش 6 گفتگو با نسل چهارمِ صدساله تاریخ مدرن ایران “انقلاب سبز، انقلاب آگاهی“ بسیار از جامعه تازه‌ای که ایران دارد می‌شود و شده است نوشته‌اند ولی شاید هیچ‌کدام گویا‌تر از آنچه در زیر می‌آید نبوده باشد. پیش از این، گزارش‌های راجر کوئن نیویورک تایمز بود که تا بیرونش نکردند از تهران فضای تازه، و …
جنبش سبز ما را از قفس درونیمان رهانید
بخش 6 گفتگو با نسل چهارمِ صدساله تاریخ مدرن ایران جنبش سبز ما را از قفس درونیمان رهانید پرسش‌هائی از درون ایران آپریل ۲۰۱۰ پرسش‌های زیر را یک گروه ۱۵ نفری از خانم‌ها و آقایان این نسل سبز از شهر‌های گوناگون ایران با هم تنظیم کرده‌اند و فرستاده‌اند. پرسش یک ـ از آغاز خیزش سبز …
گفت و شنودی با جوانانی از درون
بخش 6 گفتگو با نسل چهارمِ صدساله تاریخ مدرن ایران گفت و شنودی با جوانانی از درون * ـ ایستادگی آقایان موسوی و کروبی در کنار بدنة جنبش سبز؛ سخنان اخیر آقای موسوی در رابطه با گسترش مطالبات جنبش سبز، حمایت از چندصدایی این حرکت و تاکید بر اینکه: “قانون اساسی وحی منزل نیست و …
همچنان “برگ زرین تاریخ ایران“
بخش 6 گفتگو با نسل چهارمِ صدساله تاریخ مدرن ایران همچنان “برگ زرین تاریخ ایران“ (گفت و شنودی تازه با یک گروه بیست نفری از خانم‌ها و آقایان جوان از شهر‌های ایران) مقدمه ــ باز‌پس گرفتن فراخوان راهپیمایی بیست و دوم خرداد از سوی سران راه سبز امید و حضور محدود مردم در چند تجمع …
در گفتگوئی با دوستان جوان از درون
یک گروه ۱۲ نفری از جمعی از روشنفکران جوان شهر‌های گوناگون در ایران در نشستی به ارزیابی جنبش سبز پرداخته‌اند. آنچه در زیر می‌آید پرسش‌هائی است که برایشان پیش آمده است و پاسخ‌هائی که به نظر من رسیده است. بخش 6 گفتگو با نسل چهارمِ صدساله تاریخ مدرن ایران در گفتگوئی با دوستان جوان …
سیاست، پویش قدرت، فرهنگ سازی
بخش 6 گفتگو با نسل چهارمِ صدساله تاریخ مدرن ایران سیاست، پویش قدرت، فرهنگ سازی دوستی با نام مهتاب از ایران پرسشی کرده‌اند که به سرتاسر موقعیت کنونی ایران و رویکرد روشنان جامعه به آن موقعیت می‌پردازد. پاسخ بسیار پرسش‌ها در آن است. نمی‌دانم آنچه در زیر می‌آید چه اندازه روشنی بر چنین موضوع پیچیده‌ای …
انتخاباتی نه آزاد نه بی معنی
بخش 7 در خدمت استراتژیِ پیکار سیاسیِ مردمی انتخاباتی نه آزاد نه بی معنی کمتر رويدادی مانند انتخابات سه گانه ۲۴ آذر موقعيت غير ممکن رژيم اسلامی را نشان می‌دهد. آخوند‌ها توانسته‌اند هرج و مرج سازمانيافته حوزه را دست در دست يک فلسفه حکومتی که سراسر بهره‌جوئی و غنيمت است بر کشوری به دشواری ايران …
مبارزه بجای سرنگونی
بخش 7 در خدمت استراتژیِ پیکار سیاسیِ مردمی مبارزه بجای سرنگونی اجتماعات ايرانی در بيرون با همه دوری از ايران و ديرپائی رژيم اسلامی، دلمشغول ايران‌اند و مردمان سياست‌انديش در ميان‌شان فراوان می‌توان يافت. فرورفتن هر روزه جامعه ايرانی در پليدی و بينوائی جهان‌بينی آخوندی، و ابتذال جنايت‌آميز گروه‌های فرمانروای ايران آنان را آسوده نمی‌گذارد. …
در تعريف مبارزه و سرنگونی
بخش 7 در خدمت استراتژیِ پیکار سیاسیِ مردمی در تعريف مبارزه و سرنگونی جهان تبعيد هيچ نيست اگر آشفتگی و سرگردانی نباشد: زيستن در بيرون و زندگی کردن در درون؛ تنگی نوميد کننده دست و فراخی بيزار کننده دهان؛ انرژی فراوان و ميدان عمل ناچيز. پيداست که در اوضاع و احوالی که اساسا تحميلی است …
|
|
"عرف
ترافیک تهران" آیندگان
31 تیر 1349 داریوش
همایون
ما
هر روز تهران
را می‌بینیم
که در گردباد
ترافیک
پیچیده‌تر می‌شود.
در خیابان‌های
مرکزی شهر
اندک اندک به
جایی می‌رسیم
که آمدوشد
اتوموبیل‌ها
عملاً متوقف
خواهد گردید ـ
هم‌اکنون در
هفته‌هایی از
سال چنین
حالتی روی
داده است. و در
خیابان‌های
دیگر مسابقه
بی‌نظمی میان
پیادگان و
سواران به
اتلاف وقت به
مقیاس‌های
بسیار بالا و
اتلاف جان،
پیوسته
بالاتر می‌گیرد. تأثیرات
بد چنین وضعی
را در اقتصاد
شهر، در روحیه
مردمان ـ که
زیر آفتاب
سوزان هرچه
بیشتر به
خشونت و بی‌ادبی
می‌گرایند ـ و
در اخلاق
اجتماعی
تخمین نمی‌توان
زد. تهران به
مدد ترافیک
ناپسند خود
شهری هولناک‌تر
از آن شده است
که شیوۀ
معماری زشت و
طرح‌های
شهرسازی بی‌منطق
و عاری بودنش
از تسهیلات
شهری (پارک
واگو و خیابان‌های
هموار و فارغ
از کندن‌های
پی‌درپی)
قبلاً اجازه
داده و بوجود
آورده بود. اکنون
هر پیاده رو
در خیابان
باید
رانندگان را
کم‌وبیش
جانیانی تلقی
کند که در قصد
جان اویند. و هر
راننده
عابران و
رانندگان
دیگر را تسمیه
دیوانگانی که
در بند جان
خود و دیگران
نیستند و
اصرار دارند
خود را به
کشتن بدهند.
تنها در این
صورت است که
دو طرف می‌توانند
از حرکات
یکدیگر نتایج
درستی بگیرند که
به جلوگیری از
تصادف و سانحه
بیانجامد. آنچه
ما در وسط
خیابان می‌کنیم
به چشم ناظری
ناآشنا با "عرف
ترافیک تهران"
بی‌تردید بی‌شباهت
به حرکات "جانیان
و نیمه
دیوانگان"
نخواهد آمد. پیش
از آن که کار
از دست برود ـ
شاید هم‌اکنون
از دست رفته
باشد ـ باید
در پی چارۀ
دردهای
ترافیک تهران
بود. نباید
اجازه داد سه
میلیون مردم
ما هر روز در
خیابان‌های
پایتخت با
خشونت و بی‌ادبی
و حق‌کشی و بی‌احترامی
و بی‌پروایی و
بی‌اعتنایی
به هر چه جز
خود خوبگیرند
و این ره‌آورد
شوم را به
شهرستان‌های
دیگر ببرند که
در همه چیز
چشم تقلید بر
تهران دوخته‌اند. در
این چاره‌جویی
تنها از
مسئولان
شهرداری
نباید خواست که
در پی گشاده
کردن گذرگاه‌ها
باشند یا از
پلیس
راهنمایی و
رانندگی که بر
پاسبانان و
افسران
بیافزایند
وقتی پای بی‌اعتنایی
عمومی به
مقررات در
میان است، هیچ
نظمی را نمی‌توان
برقرار کرد.
تدبیرهایی که
برای آسان کردن
کار ترافیک
اندیشیده‌اند
همه در جای
خود درست، ولی
عامل اصلی
عامل انسانی
است ـ سه
میلیون تنی که
یا نمی‌دانند
یا پروایی
ندارند. مردمی
که حتی در
خیابان خلوت
بیهوده چپ و
راست می‌رانند؛
حتی با وجود
پیاده‌رو
مناسب از میان
خیابان می‌روند
و در برابر
چراغ
راهنمایی
کوررنگ‌اند و
خلاف برایشان
مسئلۀ عادت
است نه نفع
خاصی مانند
صرفه‌جویی در
وقت. با
افزودن بر "فضای
عبور" و چراغ‌های
راهنمایی و
پارکینگ‌ها و
پل‌های هوایی
و راهروهای
زیر زمینی می‌توان
از ضرورت‌های
فیزیکی و مادی
خلاف در
ترافیک کاست.
ولی ضرورت‌های
غیرمادی
بسیار نیز دست
درکار است که
ریشه‌اش در
روحیۀ مردم
شهر جای دارد. کافی
نیست از جلوه‌های
پاره‌ای از
بدترین ویژگی‌های
اخلاقی خود در
خیابان‌ها
بکاهیم. باید
خود این ویژگی‌ها
را اصلاح
کنیم. بدین
جهت است که
امر اصلاح
ترافیک را باید
به خصوص از
جهت آموزشی آن
توجه نمود. "آیندگان"
در سلسله
مقالات
موشکافانه‌ای
به قلم "ابو
فاخر" در پی
باز کردن این
مشکل و راه‌های
درمان آن
برآمد و در
جلسه‌هایی با
مسئولان به
چاره‌اندیشی
نشست و یک
خبرنگار ویژۀ "ترافیک"
در هیئت
تحریریه خود
گماشته است.
ولی تمرکز دادن
توجه عمومی بر
مشکل و تجهیز
منابع و نیروهای
لازم برای
گشودن آن کوشش‌های
بیشتری می‌خواهد. وسایل
ارتباط جمعی و
مقامات مسئول
شهر باید امر
ترافیک را به
عنوان یک
ابتلا یا حتی
بلیۀ عمومی
تلقی کنند که
بر شدت آن
همچنان
افزوده خواهد
شد و نیازمند
توجه هرچه
بیشتری است. |
