‌

بخش ۵  

سخنرانی‌ها در دفتر پژوهش ح. م. ای

بررسی کنفرانس کاسل (ُجنبش سبز)

راجع به سخنرانان دعوت شده در کنفرانس‌ها و کنگره‌ها، ما تقریبا” تنها سازمانی هستیم که این کار را می‌کنیم. دیگران معمولا از مخالف خودشان دعوت نمی‌کنند. این مشکلاتی که دوستان در کار ما شمردند آن جا صادق نیست برای اینکه موردش پیش نمی‌آید. ما این کار را باب کردیمY مخالف خودمان را دعوت کردیم. خانم دکتر فرنودی را خانم توکلی زحمت کشیدند دعوت کردند و روی خط آوردند و خیلی هم کار خوبی بود. ایشان هم لطف کردند آمدند و انتقاد هم کردند. دوستان هم جواب مودبانه دادند. این است که اگر دگراندیشان نمی‌آیند در جلسه ما، مشکل ما نیست. نیامدن میهمانان دگراندیش را اصلا” جدی نگیرید و اهمیت ندهید. یک وقت امکان مالی‌اش را نداریم و نمی‌توانیم. استفاده از تکنولوژی خوب است. کسانی نمی‌توانند بیایند و یا خرج‌ش را نداریم. خوب با تلفن صحبت کنند. آقای نوری‌زاده اگر می‌آمدند به کنفرانس همان حرف‌ها را می‌زدند و ما هم استفاده کردیم. برای سال آینده در آمریکا اگر کنفرانس برگزار شد بیائیم کنفرانس را الکترونیکی کنیم و از طریق پالتاک انجام دهیم. رفتن به امریکا خرج دارد و روادید نمی‌دهند و هزار گرفتاری. کم‌کم باید وارد عصر الکترونیک بشویم. تله کنفرانس الان معمول است.

ما تفاوت‌های زیاد با اتحاد جمهوری‌خواهان داریم. اولا” ما سازمان یافته‌ایم و آنها نیستند. افرادی پراکنده‌اند ولی تعدادشان به مراتب از ما بیشتر است. از این گذشته گروه‌های چپ‌اند که همه‌شان جمهوری‌خواه هستند و گروه‌های مخالف ما که همه جمهوریخواه هستند غیر از سلطنت‌طلب‌ها، آنها فعال‌ترند از ما. دست به قلم‌ترند از ما و سخنران‌ترند از ما. ما کم داریم. باید بپذیریم. ما در هواداران پادشاهی آدم فعال بسیار کم داریم؛ نویسنده؛ سخنران بسیار کم داریم. این کار‌ها را بلد نبودیم. هیچ وقت هم نکردیم و آنها عمری در این کارها بودند و قوی‌تر از ما هستند. در بیرون ایران نیروی آنها با ما قابل مقایسه نیست. ممکن است تعداد طرفداران پادشاهی زیاد باشد ولی در خانه‌شان نشسته‌اند و همه را محکوم می‌کنند. نسبت چپگرایانی که در مبارزه هستند در بیرون به ما، ده بر یک است. حالا این حزب توانسته میان آن همه فعال سیاسی چپ عرض اندام کند باید خوشحال باشیم. این جمهوریخواهان برخلاف ما بکلی به کار با ما بی میل‌اند. نمی‌خواهند ما را به رسمیت بشناسند. توطئه سکوت است. راجع به ما حرف نمی‌زنند. ما را نادیده می‌گیرند و در نتیجه بعد از ۱۵ سال هنوز افراد می‌گویند ما سلطنت‌طلبیم و همان آدم‌های همیشگی هستیم. برای اینکه جایی بحث نمی‌شود فقط خودمان در باره خودمان صحبت می‌کنیم و این کافی نیست. آن‌ها دسترسی به ۵۰ تا رسانه دارند. هیچ کدام از آنها را نباید دست کم بگیریم. خیلی آدم‌های قوی در بین‌شان هست. اصلا” مقایسه نکنید ما را با اتحاد جمهوری‌خواهان. دو ماهیت بکلی متفاوت است. ما ممکن است با سازمان فدائیان خلق قابل مقایسه باشیم چون بالاخره آنها تشکیلاتی هستند، هر چند از انسجام سیاسی بهره چندان ندارند و امیدواریم بیشتر بتوانند. ولی اتحاد جمهوریخواهان تشکیلاتی نیست. یک چیز پراکنده‌ای است از همه نظر و به جایی هم نخواهد رسید.

ما با همه ضعف‌های‌مان که دوستان اشاره کردند در پشتیبانی از جنبش سبز در بیرون ایران کوتاه نیامدیم و یکی از نشانه‌هایش همین کنفرانس بود. حالا بازتاب قطعنامه را نمی‌دانم در بیرون چقدر بوده است اما آن چه از درون می‌رسد بسیار بسیار خوب بوده است چون آنجا توطئه سکوت مثل اینجا نیست و ما از همه بهتر در کنار این جنبش هستیم. هیچ کس مثل ما روح این جنبش را نگرفت و بیان نکرد. ما دو موضوع اصلی را برجسته کردیم که اثر بسیار خوبی داشته است. یکی آن مقایسه ویکی‌پدیا که بجا بود. یعنی خود آنها متوجه شدند یک چیزی است که دائما” از طرف تعداد زیادی دارد شکل می‌گیرد و اضافه می‌شود و هیچ کس زورش به آن نخواهد رسید. دوم “راه سبز امید” را از جنبش اجتماعی جدا کردیم. اینها مثل هم نیستند. دو ماهیت‌اند. در کنار هم‌اند و از هم استفاده می‌کنند. از راهنمائی استراتژیک هم اگر بتوانیم نباید بترسیم. الآن حزب مشروطه ایران است که در بیرون یکی از سخنگویان غیر رسمی ‌جنبش سبز شده است. دیگران آن قدر مطالب فراوان در کنار هم قرار می‌دهند که اصل موضوع گم می‌شود. ما خیلی از این کنفرانس استفاده کردیم. یکی همین بحثی است که پیش آمده و بهتر است در نشست آینده به آن بپردازیم ــ راجع به موضع ما در مسئله پادشاهی که سوء تفاهم بسیار برانگیخت برای اینکه بد تعبیر کردند. ما نگفتیم تمام شد و پادشاهی را ول کنید. ما گفتیم دعوا سر این موضوعات را ول کنید. بهتر است در نشست بعدی به این موضوع بپردازیم و این کمک بزرگی است که ما به امر پادشاهی می‌کنیم در آینده ایران.

۱۴ نوامبر ۲۰۰۹