پایان سخن
«یادنامه داریوش همایون»، گلچینی که در اینجا به انتهای خود رسیده است، مسلماً، با نظر به محدودیت‌های بیشمار، نتوانسته همه نام‌ها و نشان‌ها را در دل خود جای دهد، نام و نشان همه‌ی کسانی که از دور و نزدیک، در لحظه‌های کوتاه برخورد، یا در درازای سال‌های طولانی همراهی، یا حتا مخالفت، دستی به شعله روشنی‌بخش زندگانی داریوش همایون رسانده و هر یک به گونه‌ای و به سهم خود دست‌های خویش را در فروزش بیشتر این شعله و پراکندن پرتوهای آگاهی دهنده‌ی آن بکار گرفته‌اند. این یادنامه بی‌تردید قدرشناسی از همه‌ی آنان را در دل نهفته و سپاس و ارجشان را می‌شناسد.
اما این دفتر را نمی‌توان بدون آوردن نام دکتر ایرج اشراقی و ابراز قدرشناسی‌های بی‌کران از ایشان به پایان برد. ما که سال‌هاست، نه تنها در 
کارهای سیاسی، فکری و فرهنگی‌‌مان، چه در «مجموعه فرهنگی سیاسی تلاش» و چه در پایه گزاری و آغاز فعالیت «بنیاد داریوش همایون برای مطالعات مشروطه‌خواهی» همواره پشت‌مان، به پشتیبانی‌ها و تشویق‌های دلگرم‌کننده‌ی دکتر اشراقی، بوده است، بلکه همچنین خود از نزدیک شاهد آمادگی و استواری اراده‌‌ی ایشان در خدمت به اشاعه اندیشه و آگاهی، در میان ایرانیان و به دست ایرانیان، با هر نگرش و از هر جهان‌بینی، بوده‌ایم، نمی‌توانیم بدون قدردانی از یاری‌های ایشان به پایان این یادنامه برسیم و سپاس از حمایت‌های بی‌دریغ ایشان را به ویژه در یاری به انتشار افکار و اندیشه‌های، داریوش همایون، این فرزانه تاریخ معاصر ایران، بیان نکنیم؛ سپاس از انسانی که به گفته داریوش همایون و به تجربه‌ی ما در پافشاری و پایداری در اشاعه فرهنگ رواداری و فرهنگ آزادیخواهی و ایران دوستانه همواره شایسته احترام است.
