خرداد ۱۳۸۸ بود دخترم
بیش از تمام خردادها باران آمد
همسن تو بودم
دلم زندگی میخواست،
رنگ و آواز…
خرداد ۱۳۸۸ بود
گاهی اگر
خیره میشوم
به نقطهای
از پس آن خرداد است.
دیگر
از پدربزرگ نخواستم
خاطرات انقلاب را تعریفکند
روز به روز
ساعت به ساعتش
دقیق یادم است
چگونه بگویم
آن سال
بر ما چه گذشت؛
تو باور نمیکنی
از پشتبام کلاشینکف درآمد
از خیابان باتوم
تمام کانالهای تلویزیون
چارلی چاپلین نشان میداد
فراموشنکن
به کودکانت هم بگو
روزی روزگاری
در ایران
وقت آن رسید
خرداد ۱۳۸۸ بیاید
ما با هم بودیم
شکست نخوردیم
و
تا همیشه داغ داریم.