نقل از: https://www.facebook.com/tirdad.bonakdar
Mohamad Izadi : من یک نکته دیگر را هم نمی فهمم. تو چطور که اینقدر با سلطنتطلبهای فعلی بدی چطور از همایون فاکت می آوری؟ من همواره نسبت به قرائت تو از همایون تردید دارم. چطور می شود هوادار همایون بود و به روحانی، سرکوبگر ۱۸ تیر، رای داد؟
Tirdad Bonakdar Mohamad Izadi : ببین محمد جان، ارادت من به همایون حکایت دیروز و امروز نیست که بخواهم درباره آن توضیح دهم. من در سال ۱۳۸۶، تنها وبلاگ نویس داخل کشور بودم که لینک سایتهای همایون و تلاش را در صدر لینکهای وبلاگم قرار داده بودم. من در آن زمان هم مثل الان نه سلطنت طلب بودم و نه طرفدار احیای پادشاهی مشروطه و یا اقتدارگرا. افتخار می کنم که در شمار اولین کسانی بودم در داخل کشور که دریافتم که موقعیت داریوش همایون برای نیروهای ملی، موقعیتی فراگیر است. خوشبختانه خود ایشان هم پس از جنبش سبز با فاصله و مواضع روشنی که بر علیه اردوگاه سلطنت طلبان گرفت، در پایان عمر به موقعیت راستین خود بیشتر نزدیک شد. راهی که همایون در پایان عمر تجویز کرد، پیگیری مطالبات دموکراتیک از درون کشور و با استفاده از ظرفیتهای موجود بود. رای من به روحانی در ادامه تشخیص و رایی بوده که به موسوی دادم. همایون در آن مقطع زنده نبود که نظر خود را بیان کند، اما در سال ۱۳۸۷ جمله معروفی گفت که راهگشای من در همه سالهای پس از ان بود. “در صورت حمله نظامی یا تجزیه ایران، من ضمن حفظ مواضع مخالف خود، در کنار جمهوری اسلامی خواهم ایستاد.” دلیل رای من به روحانی هم در این راستا بود، و هم در راستای امید به گشایش نسبی فضا برای در کانون قرار گرفتن داخل کشور، چون در خارج از کشور، دیگر همایون تکرار نخواهد شد.