«

»

Print this نوشته

…
Categories:

بنیاد

۱۳۹۴/۱۱/۰۷

‌DH 2015‌

«زمان خوشبختی و دشمن بزرگ آدمی است. خوشبختی است اگر بتواند با آن پیش آید؛ دشمن است اگر بگذارد از او درگذرد. کسی که با زمان پیش می‌آید به‌گونه‌ای از نو زاده می‌شود، سال‌های زندگی‌اش هرچند باشد. آن که زمان از او درمی‌گذرد بی‌ربط irrelevant می‌شود که گونه‌ای درگذشتن است ــ تا آنجا که به حضور مؤثر ارتباط دارد. بدترین حالت آن است که زمان، هم به معنی لفظی و هم استعاری بگذرد، چنانکه برای یک نسل کامل سیاسی‌کاران ایرانی ــ با استثناهای فراوان ــ پیش‌آمده است.» داریوش همایون

‌