ایشان از راه طفره و مغلطه این مسئله را به میان آوردند که محمره ملک ما است، از توابع بصره و بغداد محسوب می‌شود، ما رعیت و عاصیان دولت خود تزکیه کرده‌ایم. حالا که دولت ایران ادعای ملکیت محمره را می‌نماید و به آن سبب خسارات و ترضیه می‌خواهد در این صورت دو فقره …
امروز حکومت عراق، که همه معايب و کم‌وکاستی‌های امپراتوری عثمانی را در بين‌النهرين به ميراث برده است، ترجيح می‌دهد مانند دوران آن امپراتوری سترون شط العرب بيهوده بماند و عراق و ايران از نعمت‌های آن بی بهره گردند، تا موافقتی در جهت حق اصول ميان دو کشور حاصل آيد. ولی اين مانع نخواهد شد …
عراقی‌ها ممکن است تا مدتها به خود نيايند و از مذاکره و دادن ترتيبات تازه و منصفانه‌تری برای اداره‌ی شط العرب سر باز زنند. ولی مخالفت آنها با اعمال حاکميت روزافزون ايران در شط العرب از حدود اعتراضات و از همکاری نشان ندادن فراتر نخواهد رفت.
شناساندن شط العرب به عنوان يک راه آبی بين‌المللی برای کشتی‌های بازرگانی همه کشورها تنها يک جنبه مبارزه‌ی ايران را تشکيل می‌دهد. جنبه ديگر آن محدود ساختن ورود ناوگان جنگی کشورهای ديگر به شط العرب و موکول دانستن آن به اجازه‌ی قبلی هردو دولت ايران و عراق است.
نگاه از بيرون نوشته داريوش همايون انتشارات ايران و جهان چاپ اول ۱۹۸۴ واشينگتن چاپ الکترونيکی ۲۰۰۸ ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ فهرست پیشگفتار پیشگفتار چاپ الکترونیک ۱ـ از ماهیت آماری به جامعه سیاسی ــ نامه‌ای به خودمان ــ توافق با که و بر سر چه؟ ــ به سوی یک جامعه سیاسی ــ …
پیشگفتار یافت مردی گورکن عمر دراز سائلی گفتش به من بر‌گوی باز کنده‌ای تو سال‌‌ها اندر مغاک چه عجایب دیده‌ای در زیر خاک گفت این دیدم عجایب حسب حال کاین سگ نفسم همی هفتاد سال گور کندن دید و یک ساعت نمرد یک دمم فرمان یک طاعت نبرد عطار ایرانی در خارج …
پیشگفتار چاپ الکترونیک بازگشت به نوشته‌های بیست و پنج سال پیش، به ضرورت چاپ تازه “نگاه از بیرون” احساسی آمیخته به نگرنده می‌دهد. از سوئی پیشرفتی است که در بالا بردن گفتار و گفتمان سیاسی کرده‌ایم؛ از سوئی زمانی چنین دراز که برای رسیدن به این ایستگاه‌های میانی لازم داشته‌ایم. بازگشت به نوشته‌هائی …
۱ـ از ماهیت آماری به جامعه سیاسی نامه‌ای به خودمان اندر بلای سخت پدید آرنـد فضل و بزرگمردی و سالاری رودکی مانند مرغ افسانه که از میان پیکر آتش گرفته و خاکستر شده‌اش بار دیگر زندگی می‌یابد، ملت ایران بارها از نو زاده شده است. این ملت که در همه تاریخ، …
توافق با که و بر سر چه؟ افکار عمومی ایرانیان در سه سالی که از تکان انقلاب اسلامی می‌رود از مراحل گوناگونی گذشته است و اکنون در آستانه آن است که پس از یک دوره سردرگمی شکل مشخص‌تری بگیرد. نخستین واکنش بیشتر ایرانیان در برابر انقلاب اسلامی شیفتگی و خود باختن بود. بیشتر …
به سوی یک جامعه سیاسی میارا بزم بر ساحل که آنجا نوای زندگانی نرم خیز است به دریا آی و بـا موجش درآویز که عمر جاودان اندرستیز است اقبال در سال‌های انقلاب صدها هزار ایرانی یا از ایران رانده شدند یا نخواستند اوضاع کشور خود را تحمل کنند و به اروپا و …
یک چهار‌چوب فکری برای همرایی پيكار برای براندازی فاشیسم مذهبی و رژیم ضد انسانی جمهوری اسلامی یک فرایند درازمدت و همه سویه است و از اینرو نمی‌تواند و نمی‌باید در ملاحظات تنگ تا‌کتیکی محدود بماند. شیوه‌های ضربت زدن به رژیم طبعا باید اولویت خود را در چنان پیکاری نگهدارند. اما برای پیروزی باید …
۲ ـ رویارویی با مسئولیت سهامداران فراموش شده انقلاب مخالفان تو موران بدند مار شدند برآور از سـر موران مار گشته دمار مده زمان‌شان زین بیش و روزگار مبر که اژدها شود ار روزگار یابد مار سعید رازی یکی از تازه‌ترین اشاره‌ها به نظریه “توطئه بزرگ” انقلاب اسلامی در مقدمه …
زندانیان افسانه و افسون و بیشتر عامه آنند که باطل ممتنع را دوست‌تر دارند بیهقی بی‌حرکتی و رکود مرداب‌آسای محیط بیشتر ایرانیان خارج چنان است که مگر رویدادی همچون مرگ خونین یک سرباز میهن به دست آدمکشان رژیم اسلامی آن را دمی برآشوبد. در چنان رویدادی است که ایرانیان گریخته از خانمان در‌می‌یابند که …
دستاویزهای آتش‌بیاران از کابوس انقلاب و جمهوری اسلامی به خود آمده، هر گروهی از مردم ایران در زیر آوار واقعیت هولناک راه گریزی می‌جویند. آنها که سر از پای نشناخته خود را به دم اژدها درافکندند؛ آنها که به جای ایستادگی سر خویش گرفتند؛ آنها که از سر روحیه باختگی یا به امید …
۳ ـ مذهب و حکومت برد سیاسی مذهب گفت من پوست را گذاشته‌ام دست از پوست باز داشته‌ام پوست از من همی ندارد دست بلکه پشتم به زور پنجه شکست نظامی رابطه اسلام با ملیت ایرانی؛ و جامعه مذهبی با جامعه مدنی؛ و حکومت شرع با حکومت ملی، و ولایت و …
دین و پادشاهی در تعادلی تازه در این هنگامه زیر و رو شدگی همه ارزش‌ها و نهادها در میان ایرانیان، اینجا و آنجا نشانه‌هایی، هر چند نه بسیار، از گرایشی سالم پدیدار شده است: اینکه همه چیز به پرسش گرفته شود. کمتر چیزی مسلم گرفته بماند. از این میان سنت‌های دین و پادشاهی …
پادشاهی در میان مخالفان و هوادارانش شب نگردد روشن از ذکر چراغ نام فروردین نیارد گل به باغ مولوی تا همین دو سال پیش تنها گروه بسیار کوچکی را می‌شد یافت که خود را سلطنت‌طلب، از هر رنگ و نقش، بنامند. حتی کسانی که به رژیم پیشین ایران هنوز دلبسته و وابسته …
|
|
"عرف
ترافیک تهران" آیندگان
31 تیر 1349 داریوش
همایون
ما
هر روز تهران
را می‌بینیم
که در گردباد
ترافیک
پیچیده‌تر می‌شود.
در خیابان‌های
مرکزی شهر
اندک اندک به
جایی می‌رسیم
که آمدوشد
اتوموبیل‌ها
عملاً متوقف
خواهد گردید ـ
هم‌اکنون در
هفته‌هایی از
سال چنین
حالتی روی
داده است. و در
خیابان‌های
دیگر مسابقه
بی‌نظمی میان
پیادگان و
سواران به
اتلاف وقت به
مقیاس‌های
بسیار بالا و
اتلاف جان،
پیوسته
بالاتر می‌گیرد. تأثیرات
بد چنین وضعی
را در اقتصاد
شهر، در روحیه
مردمان ـ که
زیر آفتاب
سوزان هرچه
بیشتر به
خشونت و بی‌ادبی
می‌گرایند ـ و
در اخلاق
اجتماعی
تخمین نمی‌توان
زد. تهران به
مدد ترافیک
ناپسند خود
شهری هولناک‌تر
از آن شده است
که شیوۀ
معماری زشت و
طرح‌های
شهرسازی بی‌منطق
و عاری بودنش
از تسهیلات
شهری (پارک
واگو و خیابان‌های
هموار و فارغ
از کندن‌های
پی‌درپی)
قبلاً اجازه
داده و بوجود
آورده بود. اکنون
هر پیاده رو
در خیابان
باید
رانندگان را
کم‌وبیش
جانیانی تلقی
کند که در قصد
جان اویند. و هر
راننده
عابران و
رانندگان
دیگر را تسمیه
دیوانگانی که
در بند جان
خود و دیگران
نیستند و
اصرار دارند
خود را به
کشتن بدهند.
تنها در این
صورت است که
دو طرف می‌توانند
از حرکات
یکدیگر نتایج
درستی بگیرند که
به جلوگیری از
تصادف و سانحه
بیانجامد. آنچه
ما در وسط
خیابان می‌کنیم
به چشم ناظری
ناآشنا با "عرف
ترافیک تهران"
بی‌تردید بی‌شباهت
به حرکات "جانیان
و نیمه
دیوانگان"
نخواهد آمد. پیش
از آن که کار
از دست برود ـ
شاید هم‌اکنون
از دست رفته
باشد ـ باید
در پی چارۀ
دردهای
ترافیک تهران
بود. نباید
اجازه داد سه
میلیون مردم
ما هر روز در
خیابان‌های
پایتخت با
خشونت و بی‌ادبی
و حق‌کشی و بی‌احترامی
و بی‌پروایی و
بی‌اعتنایی
به هر چه جز
خود خوبگیرند
و این ره‌آورد
شوم را به
شهرستان‌های
دیگر ببرند که
در همه چیز
چشم تقلید بر
تهران دوخته‌اند. در
این چاره‌جویی
تنها از
مسئولان
شهرداری
نباید خواست که
در پی گشاده
کردن گذرگاه‌ها
باشند یا از
پلیس
راهنمایی و
رانندگی که بر
پاسبانان و
افسران
بیافزایند
وقتی پای بی‌اعتنایی
عمومی به
مقررات در
میان است، هیچ
نظمی را نمی‌توان
برقرار کرد.
تدبیرهایی که
برای آسان کردن
کار ترافیک
اندیشیده‌اند
همه در جای
خود درست، ولی
عامل اصلی
عامل انسانی
است ـ سه
میلیون تنی که
یا نمی‌دانند
یا پروایی
ندارند. مردمی
که حتی در
خیابان خلوت
بیهوده چپ و
راست می‌رانند؛
حتی با وجود
پیاده‌رو
مناسب از میان
خیابان می‌روند
و در برابر
چراغ
راهنمایی
کوررنگ‌اند و
خلاف برایشان
مسئلۀ عادت
است نه نفع
خاصی مانند
صرفه‌جویی در
وقت. با
افزودن بر "فضای
عبور" و چراغ‌های
راهنمایی و
پارکینگ‌ها و
پل‌های هوایی
و راهروهای
زیر زمینی می‌توان
از ضرورت‌های
فیزیکی و مادی
خلاف در
ترافیک کاست.
ولی ضرورت‌های
غیرمادی
بسیار نیز دست
درکار است که
ریشه‌اش در
روحیۀ مردم
شهر جای دارد. کافی
نیست از جلوه‌های
پاره‌ای از
بدترین ویژگی‌های
اخلاقی خود در
خیابان‌ها
بکاهیم. باید
خود این ویژگی‌ها
را اصلاح
کنیم. بدین
جهت است که
امر اصلاح
ترافیک را باید
به خصوص از
جهت آموزشی آن
توجه نمود. "آیندگان"
در سلسله
مقالات
موشکافانه‌ای
به قلم "ابو
فاخر" در پی
باز کردن این
مشکل و راه‌های
درمان آن
برآمد و در
جلسه‌هایی با
مسئولان به
چاره‌اندیشی
نشست و یک
خبرنگار ویژۀ "ترافیک"
در هیئت
تحریریه خود
گماشته است.
ولی تمرکز دادن
توجه عمومی بر
مشکل و تجهیز
منابع و نیروهای
لازم برای
گشودن آن کوشش‌های
بیشتری می‌خواهد. وسایل
ارتباط جمعی و
مقامات مسئول
شهر باید امر
ترافیک را به
عنوان یک
ابتلا یا حتی
بلیۀ عمومی
تلقی کنند که
بر شدت آن
همچنان
افزوده خواهد
شد و نیازمند
توجه هرچه
بیشتری است. |
