شرایط پر خطر است و به نظر می‌آید، به تدریج پس از توقف کوتاهی، بار دیگر پیکان‌ها به سوی ایران نشانه می‌روند. صف دشمنان علیه ایران طویل و تجزیه‌طلبان در خط مقدم این صف ایستاده‌اند. در چنین شرایط پرمخاطرۀ سرنوشت سازی از بخشهای مختلف جامعه سیاسی و فکری ایرانی می‌توان و باید انتظار داشت که به سهولت و سهل‌انگاری از آن عبور نکنند. کمترین انتظار از آنان اخذ مواضعی روشن و هشیارانه نسبت به خطریست که تمامیت ایران و ملت ایران را بار دیگر تهدید می کند.
هشیار باشیم تجزیه‌طلبان زمان را «مناسب» یافته‌اند!
اگر تا دیروز نیروها و سازمان‌های تجزیه‌طلب، از هراس برانگیختن ایرانیان در برابر خویش، «مصلحت» نمی‌دیدند اهداف تجزیه‌طلبانه خود را به روشنی و صراحت بیان کنند و تنها به زمزمه و با لکنت آن را در برنامه سیاسی و در بیان آرزوهای گروهی خود تبلیغ و دنبال می‌کردند، امروز با نگاه به شرایط بحرانی و جنگ زده منطقه و اوضاع بهم‌ریخته سیاسی در ایران زمان را برای بیان شفاف و صراحت جدا کردن بخش‌هایی از خاک کشور «مناسب» یافته و رسماً سهم و مسئولیت خود تا رفتن و عبور از آخرین مرزها و آمادگی خویش در به خاک و خون کشیدن ایران را اعلام نموده‌اند. انتشار تصاویر «پیشمرگان» در سایت «دویچه وله فارسی»، توصیف‌ها و تفسیرهای نوشته شده ذیل تصاویر مبنی بر آموزش یافتگی نظامی توسط نیروهای «آمریکایی» و زیر نظر «وزارت پیشمرگه اقلیم کردستان»، تصریح شفاف به حضور و گردآوردن نیرو در منطقه کردستان به نام «مبارزه با داعش» اما با اولویت مبارزه علیه ایران به منظور استقلال، گوشه‌هایی از این اعلام رسمی‌ست.
سازمانها و نیروهای تجزیه‌طلبی چون «حزب دمکرات کردستان ایران» و «حزب آزادی کردستان» با سوء استفاده از وضعیت بحرانی و خطرناک منطقه در کردستان عراق زیر نظر «وزارت پیشمرگه اقلیم کردستان» توسط «نیروهای نظامی کشورهای اروپایی و آمریکا» آموزش‌های نظامی دیده و خود را آماده عملیات نظامی در خاک ایران کرده و در چند ماه گذشته نیر چندین عملیات نظامی شهرهای مرزی غرب ایران انجام داده‌اند.
شرایط پر خطر است و به نظر می‌آید، به تدریج پس از توقف کوتاهی، بار دیگر پیکان‌ها به سوی ایران نشانه می‌روند. صف دشمنان علیه ایران طویل و تجزیه‌طلبان در خط مقدم این صف ایستاده‌اند. در چنین شرایط پرمخاطرۀ سرنوشت سازی از بخشهای مختلف جامعه سیاسی و فکری ایرانی می‌توان و باید انتظار داشت که به سهولت و سهل‌انگاری از آن عبور نکنند. کمترین انتظار از آنان اخذ مواضعی روشن و هشیارانه نسبت به خطریست که تمامیت ایران و ملت ایران را بار دیگر تهدید می کند. سکوت و چشم برهم گذاردن بر این رویدادها تهدیدکننده و یا نوشتن و گفتن سخنان چند پهلو و اخذ مواضع ناروشن، به هر دلیلی از جمله به «مصلحت« مبارزه با سیاستهای مخرب رژیم اسلامی، به هیج روی جایز نیست و مسئولیت پیامدهای ناگوار آن برای ایران بس سنگین خواهد بود.
انزجار و بیزاری مردم ایران تنها از سیاستهای مخرب و ویرانگر داخلی و خارجی جمهوری اسلامی نیست که بزرگترین سد و مانع رسیدن جامعه ایران به یک جامعه با ثبات و امن است و در پدیداری چنین خطرات عظیمی بیشترین مسئولیت‌ها را دارد. سوی دیگر این انزجار و دلزدگی، اما متوجۀ همۀ عاملین بیگانگان با هر نام و نشانی و همۀ منادیان و مدافعان دخالت‌های «بشردوستانه» در ایران است که حاصل آن دخالت‌ها چیزی جز برجای گذاشتن سرزمین‌های سوخته و مردمان آواره و تحقیر شده‌ای چون عراق و لیبی و سوریه نخواهد بود و بدیهی‌ست آن گروهایی که سودای تجزیۀ ایران را در سر پرورانده‌اند و امروز در صف مقدم بر هم زدن امنیت ایران و رفتن تا انتهای جنگ و خونریزی پیش پای خود گذاشته‌اند، زودتر از هر نیروی دیگری زهر این بیزاری ملت ایران را خواهند چشید.
