فرازهایی از سخنان داریوش همایون پیرامون انتخابات در ایران
- زنده ماندن انتخابات در جمهوری اسلامی از دوم خرداد به بعد نه تنها به ريشه‌دار شدن اين سنت در فرهنگ و سياست ايران کمک می‌کند بر شدت مبارزات درونی رژيم می‌افزايد و نمی‌گذارد يک گروه اختيار کشور را دردست گيرد.
- ما اندک اندک داريم به سياست چنانکه هست ــ و به همان اهميت، تا جائی که می‌توان بهبودش داد ــ نگاه می‌کنيم. معنايش اين است که گوناگونی گيج کننده عوامل، و شخصيت‌ها و احتمالات را می‌شناسيم و با چند فرمول ساده مسائل را از سر باز نمی‌کنيم.
- در يک استراتژی پيکار که تناسبی با موقعيت بسيار پيچيده ما داشته باشد ممکن است پاره‌ای عوامل که ما هيچ نمی‌پسنديم نيز جا و زمان خود را داشته باشند. بسا روابط و دوستی‌ها که ما نمی‌خواهيم ولی سودمندی خود را در لحظه‌های تعيين کننده‌ای که پيش خواهد آمد خواهند داشت.
- مبارز چاره‌جو ناگزير است محدوديت‌های موقعيت را پيوسته درنظر داشته باشد و هرچه به موقعيت نزديک‌تر، کارش دشوار‌تر. از اينجاست که بيشترينه تفاهم و همدردی را می‌بايد برای مبارزان درون داشت، و در خلوت آسوده محافل برای آنان نسخه نپيچيد. در دريای توفانی سياست ايران حداکثری که از مبارزان در هرجا می‌توان انتظار داشت آن است که دست خود را از سکان و چشم خود را از قطب نما برندارند.
- در بيرون و دور از پهنه سياست قدرت که داو‌ها چندان بزرگ نيست می‌توان خويشتنداری و تعادل در رفتار را تمرين کرد. عمده آن است که در همه حال دست را از سکان و چشم را از قطب نما برنداريم.
