ما در یک زمینه اساسی کامیاب شده‌ایم. ما عزم پیشرفت را در ملت خود راسخ کرده‌ایم و موانع ذاتی که راه را بر پیشرفت می‌بست در سازمان اجتماعی خود درهم شکسته‌ایم. پیروزی ما پیروزی امید بر دلمردگی و یأس است. و هر ششم بهمن ما دلائل تازه‌ای بر خوشبینی و امیدواری بیشتر پیدا می‌کنیم.
پیروزی امید
آیندگان ۶ بهمن ۱۳۴۸
داریوش همایون
هشتمین سالروز ششم بهمن در میان امیدهائی از همیشه بزرگ‌تر فرارسیده است. هفت سال پیش در چنین روزی منشور اصلاحات اجتماعی ایران به تصویب ملی رسید و از آن پس هر سال ما شاهد پیشرفت‌های تازه‌ای بوده‌ایم.
منشور ششم بهمن بیش از هر چیز برنامه‌ای برای نوسازی ایران است. اصل‌های ششگانه آن که به تدریج به ۱۲ رسید جنبه‌های مختلف سازمان اجتماعی و اقتصادی کشور را موضوع خود قرار داده است. هدف همه آنها رسیدن به جامعه و مدیریت بهتری است. انقلاب آرامی که با ششم بهمن آغاز شد عکس‌العمل سختی بر ضد رکود و عقب‌ماندگی قرن‌ها بود. جامعۀ ایرانی به جائی رسیده بود که می‌دانست می‌تواند با امکانات موجود خود سرنوشت بهتری داشته باشد و حتی می‌تواند بر امکانات خود بی‌افزاید ولی دقیقاً نمی‌دانست از چه راه.
پس از ششم بهمن این راه با روشنی بیشتری آشکار گردید. بسیاری از موانعی که هر حرکتی را در جامعه ایران غیر ممکن می‌ساخت به یک ضربت به کناری رفت. امروز ما به جائی نرسیده‌ایم که مشکلی در برابر نداشته باشیم. ولی در عین حال با مسئلۀ لاینحلی نیز روبرو نیستیم. آن سکون و بی‌حرکتی که در ذات جامعۀ ما بود جای خود را به تحرک و نیروی زندگی مقاومت‌ناپذیری داده است.
در هفت سال گذشته ما از عهدۀ کارهای نمایانی برآمده‌ایم. ولی مهمتر از همه را باید آزادشدن قوای سازندۀ ملت ایران دانست. در گوشه و کنار این سرزمین نیروهای بزرگی به کار افتاده‌اند که در گذشته عاطل مانده بودند، هم به سبب آن که در بند بودند و هم به سبب آن که امیدی نداشتند.
این ورود عوامل امیدواری را به عرصه زندگی ملی ایران باید از معجزات ششم بهمن بشمار آورد. همه کسانی که دست اندر کار امور این سرزمین بوده‌اند می‌توانند تفاوت روحیه امروز ایرانیان را با شش هفت سال گذشته و سال‌های پیش از آن حس کنند. اگر امروز جرأت دست‌زدن به کارهای بزرگ و توانائی ادامه آنها در افراد بیشمار این جامعه پدید آمده است، به سبب حرکتی است که انقلاب ششم بهمن به آنها داد.
پیروزی انکارناپذیر برنامه‌های انقلاب ششم بهمن که به چنان سادگی و با چنان بهای اندکی تحصیل شده بود آخرین تردیدها را در بارۀ توانائی عمل این ملت از میان برد. کسانی که قرن‌ها عقب‌افتادگی را شاهدی بر بیهودگی کشش و کوشش می‌گرفتند. امکانات جدیدی در کشور خود کشف کردند.
امروز بی آن که بتوان با خاطر آسوده به حال و آینده نگریست، می‌توان این اطمینان را داشت که تغییر اساسی در اعماق جامعۀ ایرانی داده شده است و ما با گذشته بطور قطع وداع کرده‌ایم. ایران دیگر آن جامعۀ سنتی کهنه و رو به فنا نیست که تا ده‌سال پیش بود. ما به خانوادۀ ملت‌های فردا پیوسته‌ایم که دنیای آینده از ایشان خواهد بود.
مسائل کنونی ما اموری متعلق به زمان است. ما دیر یا زود آنها را حل خواهیم کرد زیرا وسائل حل آنها را بدست آورده‌ایم.
هنوز خیلی تغییرات در برابر است و دوران آزمایش‌های دشوار بسر نرسیده است. هنوز باید راه بهترین استفاده از بیشترین امکانات خود را فراگیریم. هنوز باید به بهترین استعدادهای خود مجال کار بدهیم و از اتلاف منابع ملی جلوگیری کنیم. هنوز باید کارهای بسیار را از کسانی که شایستگی آنها را ندارند بگیریم و به کاردانان بسپاریم. هنوز باید رابطۀ معقولی بین کار و پاداش یا کیفر برقرار کنیم.
ولی ما در یک زمینه اساسی کامیاب شده‌ایم. ما عزم پیشرفت را در ملت خود راسخ کرده‌ایم و موانع ذاتی که راه را بر پیشرفت می‌بست در سازمان اجتماعی خود درهم شکسته‌ایم. پیروزی ما پیروزی امید بر دلمردگی و یأس است. و هر ششم بهمن ما دلائل تازه‌ای بر خوشبینی و امیدواری بیشتر پیدا می‌کنیم.
