والتر بلاک، یکی از تاثیرگذارترین و مهم‌ترین اقتصاددان‌های زنده مکتب اتریش است که هایک برای یکی از کتاب‌های او نوشته بود: من را به یاد میزس می‌اندازد. تراژدی زمانه این است که امروز او از موسسه میزس به دلیل نوشتن این مقاله اخراج شده است. اینک ترجمه‌ی این مقاله‌ی مهم و متفاوت را در اختیار شما عزیزان قرار داده‌ایم. به مهر بخوانید
«نامه‌‌ای سرگشاده به کودکان غزه»
نویسنده: والتر بلاک
مترجم: بی‌بی
والتر بلاک، یکی از تاثیرگذارترین و مهم‌ترین اقتصاددان‌های زنده مکتب اتریش است که هایک برای یکی از کتاب‌های او نوشته بود: من را به یاد میزس می‌اندازد.
تراژدی زمانه این است که امروز او از موسسه میزس به دلیل نوشتن این مقاله اخراج شده است. مقاله‌ای که شاید اگر یکی از افراد موسسه میزس درکی از لیبرالیسم کلاسیک داشت، اجازه اخراج او را نمی‌داد.
متن مقاله:
والدین شما در ۷ اکتبر ۲۰۲۳، یک حمله نفرت‌انگیز، توجیه ناپذیر و تقریباً بی‌سابقه را آغاز کردند. بسیاری از کودکان اسرائیلی مانند شما مجروح شدند؛ بسیاری دیگر نیز کشته شدند، همان سرنوشتی که بسیاری از شما کودکان غزه نیز با آن مواجه شده‌اید.
نیکلاس کریستف می‌پرسد “ما چه چیزی می‌توانیم به کودکان غزه بگوییم؟” او مثال‌های تاثیرگذار از کودکانی عرب در این منطقه می‌آورد که آسیب‌های جدی جسمی و روحی دیده‌اند. همه آن‌ها در معرض خطر واقعی گرسنگی هستند. در بیمارستان‌های آنجا تقریباً همه چیز تمام شده است. پیامی که این نویسنده نیویورک تایمز می‌دهد چیست؟ ما آمریکایی‌ها باید به همدستی خود در تراژدی این دختربچه‌ای که کریستف از او نام می‌برد و با قطع پایش مواجه است و دیگر تراژدی‌هایی که کودکان غزه با آن‌ها روبرو شده‌اند، بپردازیم.
من پیام بسیار متفاوتی برای کودکان غزه دارم. کودکان غزه؛ شما اکنون در شرایط بسیار وخیمی قرار دارید. چرا؟ به این دلیل که والدین شما بیشتر از اینکه شما را دوست داشته باشند، از یهودیان نفرت دارند. شما قربانیان سوءاستفاده از کودکان هستید. در هر جامعه عقلانی، اخلاقی و عادلانه‌ای، شما از والدین شریرتان دور می‌شدید و به والدینی که شما را دوست دارند سپرده می‌شدید. اگر کودکان حقوقی داشته باشند، آن حق مراقبت، پرورش، حفاظت و ایمنی است. شما باید برای آن‌ها با ارزش‌تر از خودشان باشید. والدین باید زندگی فرزندانشان را به زندگی خود ترجیح دهند. حداقل می‌توان گفت که این اصلاً روشی نیست که والدین شما با شما رفتار می‌کنند. بلکه، آن‌ها شما را بدرفتاری می‌کنند. البته این موضوع در مورد همه والدین غزه صدق نمی‌کند. من مطمئنم که بسیاری از آن‌ها فرزندانشان را به همان اندازه دوست دارند که والدین خوب در سراسر جهان دوست دارند. با این حال، زیر تمامیت‌خواهی حماس، آن‌ها آزاد نیستند که از فرزندانشان محافظت کنند (ممکن است در صورت تلاش برای این کار کشته شوند). والدین شما از شما به عنوان سپر انسانی استفاده می‌کنند. آن‌ها تسلیحات نظامی را در وسط مدارس، بیمارستان‌ها، مساجد و زمین‌های بازی قرار می‌دهند، جایی که شما در معرض خطر بزرگ قرار می‌گیرید. آن موشک‌ها به سوی کودکان یهودی هدف‌گیری شده بودند. مادران و پدران شما چه انتظاری دارند؟ که اسرائیلی‌ها از بمباران این تأسیسات خودداری کنند تا شما را نجات دهند؟ (همانطور که مشخص است، نیروی دفاعی اسرائیل به شدت تلاش می‌کند تا این کار را انجام دهد. آن‌ها ابتدا اعلامیه‌هایی را پخش می‌کنند و از حملات آتی هشدار می‌دهند. هیچ ارتش دیگری چنین کاری نمی‌کند. قطعاً والدین شما با موشک‌هایشان چنین کاری نمی‌کنند). والدین شما در ۷ اکتبر ۲۰۲۳، یک حمله نفرت‌انگیز، بدون توجیه و تقریباً بی‌سابقه را آغاز کردند. بسیاری از کودکان اسرائیلی مانند شما مجروح شدند؛ بسیاری دیگر نیز کشته شدند، همان سرنوشتی که بسیاری از شما کودکان غزه نیز با آن مواجه شده‌اید. اگر والدین شما این کار را نکرده بودند، ارتش اسرائیل اکنون خانه‌ها، مدارس و زمین‌های بازی شما را بمباران نمی‌کرد. هدف آن‌ها این نیست. آسیب‌ها و مرگ شما به عنوان خسارت جانبی شناخته می‌شود. این بسیار تاسف‌بار است، اما تنها راهی است که اسرائیل می‌تواند از خود دفاع کند.
والدین شما در حماس اکنون وعده تکرار تهاجمات نفرت‌انگیز ۷ اکتبر ۲۰۲۳ را می‌دهند. آیا واقعاً حتی به‌طور دور از ذهن، منطقی است که ارتش اسرائیل عملیات نظامی خود را متوقف کند و به یک وقفه، آتش‌بس تن دهد، در حالی که حماس هنوز فعال است؟ شما جوان هستید، اما نه آن‌قدر جوان که نتوانید نادانی مطلق چنین اتفاقی را ببینید. همه انسان‌ها حق دفاع از خود دارند. یهودیان نیز از این قاعد مستثنی نیستند.
حماس هنوز بیش از ۱۰۰ گروگان دارد. این‌ها قربانیان آدم‌ربایی هستند. بین آن‌ها کودکانی هم هستند که سن آن‌ها با سن شما مطابقت دارد. حتی یک نوزاد یهودی یک ساله نیز اکنون در دست والدین شماست، اگر هنوز زنده باشد. والدین اسرائیلی فرزندان خود را دوست دارند، اما نمی‌توان همین را درباره مادران و پدران شما گفت. آیا واقعاً انتظار دارید ارتش اسرائیل عملیات خود را متوقف کند، حتی به طور موقت، در حالی که چنین اتفاق ناپسندی هنوز در جریان است؟
کودکان غزه، شما بد آموزش دیده‌اید. در مدرسه، نفرت از یهودیان و اسرائیلی‌ها به شما آموزش داده شده است.
فریب نخورید. عرب‌ها از اسرائیلی‌ها متنفرند، اما اسرائیلی‌ها چنین نیستند. آرزوی بزرگ آن‌ها این بود که غزه به هنگ‌کنگ خاورمیانه تبدیل شود. در عوض، والدین شما تونل‌هایی ساختند که از طریق آن‌ها حملات بی‌پایانی را انجام دهند.
اگر حماس تسلیم می‌شد و همه گروگان‌ها را آزاد می‌کرد، ایمنی شما تضمین می‌شد. اکنون شما قربانی والدین خود هستید، نه اسرائیلی‌ها.
اگر حماس خلع سلاح می‌شد، صلح برقرار می‌شد. اگر اسرائیل این کار را می‌کرد، دیگر اسرائیلی وجود نداشت. من بسیار تاسف می‌خورم که والدین شما شما را در چنین خطر بزرگی قرار داده‌اند. من تنها بهترین‌ها را برای شما کودکان غزه آرزو می‌کنم.
نقل از:
https://t.me/chshmeiran
لینک مقاله به زبان اصلی:
https://www.israelhayom.com/opinions/open-letter-to-the-children-of-gaza
