۲ ـ اشتراک منافع در میان دمکراسی‌ها
تجربه استقرار و تداوم دمکراسی‌ها در جهان با روند درهم‌امیختگی و پیدایش منافع مشترک فزاینده میان آنها بوده است که حفظ این منافع این نظام‌ها را هر چه بیشتر به گزینش راه‌های مسالمت‌آمیز در حل مشکلات میان خود سوق داده است. بنابراین علت مهم دیگری که غرب خواستار برقراری دمکراسی در جهان می‌باشد، از همین تجربه مثبتِ پدیدار شدن اشتراک منافع طبیعی میان دمکراسی‌ها و گسترش آن بر پایة همکاری و شرکت در استواری نظم جهانی، و نه مبارزه و اخلال در آن برمی‌خیزد. کشورهای دمکرات جهان بالا‌ترین اولویت خود را، پس از پاسداری از یکپارچگی سرزمینی و امنیت ملی، در دنبال کردن منافع ملی می‌دانند و شراکت و همکاری در راستای تأمین این منافع را تضمینی در رشد صلح‌آمیز به حساب می‌آورند. همان گونه که ثبات و آرامش برای رشد اقتصاد داخلی یک کشور ضرورت دارد، رشد اقتصادی جهانی نیز به این ثبات و امنیت و آرامش نیازمند و وابسته است. نیاز است توجه کنیم که حفظ چنین ثبات و امنیتی که بقا و حیات میلیارد‌ها انسان به کارکرد صلح‌آمیز آن بسته است، از وظائف مهم جهانی بشمار آمده و به ویژه جهان قدرتمند، در حفظ آن از منابع و اراده‌ای سخت برخوردار است. چنانچه کشورهائی ـ بدون توجه به جهان‌بینی و ایدئولوژی آنها ـ در بی‌اعتنائی به چنین نظمی در صدد برهم زدن آن به هر طریقی ـ اخلال در امنیت راه‌های بازرگانی، مسیرهای انتقال انرژی و مواد سوختی، ایجاد بی‌ثباتی و ناامنی یا به نام «صدور» ایدئولوژی یا انقلاب برآیند، با واکنش گسترده جهانی روبرو خواهند شد. بنابراین برخلاف تصوری که از سوی نظام‌های «انقلابی» و یا زیر سیطرة ایدئولوژی‌ها تبلیغ می‌شود، آنچه از دیدگاه جهان و به وِیژه نظام‌های دمکراتیک اهمیت دارد، جلوگیری از دشمنی و ستیز علیه نظم، صلح و همکاری و هماهنگی جهانی است، نه دشمنی با جهانی‌بینی‌ها و گرایش‌های موجود در سطح جهان.
