حمله خارجی
بر عهده نیروهای مسلح است که با ژرف اندیشی درک کند که نظام اسلامی در لحظة نا‌امیدی، برای حفظ خود از کشاندن ایران به مسلخ و ایجاد شرایط برای حمله خارجی ابایی ندارند. نظام بر تحریک احساسات ناسیونالیستی ملت و نیروهای مسلح و با دست آویز «استقلال» حساب باز کرده‌اند. نظام حساب می‌کند که مانند صدام حسین پس از جنگ اول خلیج فارس، با وجود تمام کشته‌ها و ویرانی ایران، قادر به حفظ قدرت خواهد بود. تردیدی نیست که حساب جمهوری اسلامی در عزم دفاع ملت ایران با تمام توان از سرزمین ایران درست است. اما کشاندن ایران به دامن حملة خارجی، بدون در نظر گرفتن منافع ملی ایران و در حالی که آگاهی از وجود چنین عدم موازنه قوا وجود دارد، یک جنایت دانسته شده بر علیه ملت ایران است که هیچگاه در نزد ملت بخشوده نخواهد شد. بازهم بدون تردید، به استثنای معدودی که منافع حقیر شخصی را بر منافع ملی ترجیح می‌دهند، اکثریت بسیار بزرگ نیروهای مسلح از فرماندهان گرفته تا رده‌های پایینی و رسته‌های پشتیبانی و اداری، نمی‌خواهند و نمی‌توانند در این جنایت بر علیه ملت و مملکت شریک باشند. بالا‌ترین وظیفه نیروهای مسلح هر کشور پاسداری از یکپارچگی سرزمینی و دفاع از ملت می‌باشد. اکنون، حتا تصور این احتمال که در این برهة سرنوشت ساز، نیروهای مسلح در یک جنایت ملی با رژیم اسلامی دست داشته و ایران را دانسته به پای نابودی کشند، قابل پذیرش نیست و خلاف آن ثابت خواهد شد.
ایران همیشه یک ملت بوده و همواره برای حفظ یکپارچگی ملی جنگیده است. با نگاهی به تاریخ دراز پرفراز و نشیب این ملت، می‌توانیم به عنوان یک ایرانی، مفتخر باشیم که تا کنون در این امر کارنامه قابل قبولی داشته‌ایم. در تمام این دوران، ملت با اهدای خون و مال و با آنچه در توان داشته در این باره کوتاهی نکرده است. در تمام دوران‌های سختی که ملت ایران گذرانده، نیروهای مسلح با ملت هم گام بوده‌اند. اکنون نیز، با تمام نفرتی که ملت ایران از نظام اسلامی دارد، در برابر تجاوز خارجی با تمام توان به مقابله بر خواهد خاست. هرچه این اتحاد و عزم منسجم‌تر، عامل بازدارندگی پرتوان تری در برابر تهدید خواهد بود. از سوی دیگر، مبارزات ایران به طور روشن و آشکار به سوی دمکراسی با تمام دست‌آوردهای آن از جمله صلح است. حمله خارجی و یا افزایش تهدید به حمله، در جهت عکس مبارزه ملت عمل می‌کند. ملت باید مطمئن باشد که در دوران حاد شدن مبارزه، داخلی بر علیه حکومت، تهدیدی جدی بر امنیت کشور وجود نخواهد داشت. آن بد دلان که از استقبال ملت از سربازان خارجی سخن به میان می‌آورند، نه تنها به دنبال کسب قدرت بلکه همزمان در جهت عکس مبارزه ملت در راه آزادی و استقلال گام برمی دارند. ملت ایران با سابقة دراز تاریخی و سابقه بیش از یک سده مبارزه در راه آزادی و استقلال، بیش از آن به درجه پختگی سیاسی و اجتماعی رسیده است که قادر باشد آینده خود را خود به سازد نه زیر سایه توپ‌های خارجی. یکپارچگی ملت در برابر تجاوز خارجی و امکان جدی دست‌یابی به دمکراسی در ایران، دو عامل موثر بازدارندگی حمله خواهد بود که باید برای جهانیان روشن گردد.
